هر آنچه گردشگران جهان باید درباره اصیل ترین غذای ایرانی بدانند
ایران سرزمینی با تنوع غذایی فراوان است و این تنوع می تواند برای گردشگران غذا یا همان “شکم گردان” بسیار جذاب باشد. در میان غذاهای ایرانی آبگوشت را باید اصیل ترین غذا به شمار آورد.
به گزارش ایران تریپدیا، این روزها گردشگری به انواع مختلفی تقسیم شده و گردشگری غذا نیز در کنار انواع دیگر گردشگری مثل طبیعت گردی یا گردشگری ورزشی یا گردشگری تاریخی و … از پرطرفدارترین مدل های گردشگری است.
ایران با تاریخ و تمدنی هزاران ساله، سرزمین غذاهای متنوع است و تنوع غذایی ایران برای بسیاری از گردشگران جذابیت فراوانی دارد. در این گزارش به معرفی آبگوشت ، یکی از اصیل ترین غذاهای ایرانی می پردازیم.
تاریخچه آبگوشت
حضور دقیق آبگوشت میان ایرانیان دقیقا معلوم نیست، امّا قدیمی‌ترین سندی که پیدا شده از این غذا نام برده باشد به حدود قرن ۸ هجری برمی‌گردد! البته در متون قدیمی خیلی با نام آبگوشت از این غذا نام نبرده‌اند و بیشتر «شورباج» نامیده می‌شود. همچنین خیلی پیش‌تر از این‌ها، این غذا به عنوان نخودآب یا یخنی بین مردم رایج بود؛ بنابراین پخت غذایی با محتوای آبگوشت، به سالیان پیش برمی‌گردد.
البته هنوز که هنوز است نام یخنی میان بعضی شهرها مثل کازرون و شیراز شنیده می‌شود که غذایی مانند آبگوشت است. امّا در کل آبگوشت غذایی است که تقریبا در کل ایران رایج است و در حال حاضر غذای طبقه متوسط جامعه است. در گذشته، این غذا به عنوان غذای مهمانی هم شناخته می‌شد و در مهمانی‌ها هم به عنوان یک غذای مقوی در سفره قرار می‌گرفت.
انواع آبگوشت های ایرانی
درست است که در ذهن بیشتر ما در حال حاضر فقط یک سبک آبگوشت وجود دارد، امّا این غذا انواع مختلفی دارد. آبگوشت‌هایی که در ایران رایج شد از نظر مواد تشکیل دهنده و ادویه‌جات به انواع مختلفی تقسیم می‌شود:
- آبگوشتِ ساده: گوسفند، پیاز، نخود، لوبیا و سیب‌زمینی
- آبگوشتِ لیمو: آبگوشتِ ساده با چاشنی لیموعمانی
- آبگوشت ترشاله: آبگوشتِ همراه با برگه زردآلو (در کرمان می‌پزند)
- آبگوشت برنج: آبگوشتِ ساده همراه با برنج و زیره
- نخودآب بره: با گوشت بره، نخود، بلغور پوست‌کنده، پیاز، دارچین، زنجبیل و گوشت به‌صورت کوفته‌ریزه یا سرگنجشکی و اسفناج می‌پزند و پس از پختن، مقداری کُندر در آب کوبیده به آن اضافه می‌کنند.
- بزباش یا آبگوشت سبزی: آن را با گوشت گوسفند، پیاز، لوبیای سفید و قرمز، نخود، تره، جعفری، شنبلیله و لیموعمانی یا گرد‌غوره می‌پزند.
- آبگوشتِ غوره: آبگوشتِ ساده همراه با سبزی و غوره
- آبگوشتِ قاتِقو: گوشت و نخودچی یا نخود خام کوبیده و سبزی را با هم مخلوط و کوفته می‌کنند، بعد در روغن سرخ می‌کنند و با سیب و گوجۀ سرخ‌شده در آب می‌جوشانند و چاشنی آن آب نارنج یا لیموترش است. (این نوع آبگوشت مخصوص کرمانی‌ها است و قاتق گوشت نامیده می‌شود)
- آبگوشت قُنَبید (= قنبیط، یا کلم‌قُمری): آن را با گوشت پرچربی و پیاز و گاهی کمی برنج، گندم، نخود و کلم‌قمری می‌پزند و هنگام خوردن آن، گرد لیموعمانی روی تریدش می‌پاشند.
- آبگوشتِ کشک و بادنجان: که آن را با گوشت و پیاز و عدس و بادنجان می‌پزند و با کشک می‌خورند.
- آبگوشت گوجه‌فرنگی: که شامل گوشت و پیاز و نخود و لوبیا و گوجه‌فرنگی است.
- آبگوشت مُتَنْجِنه: که از آبگوشت‌های مخصوص مردم کرمان است و آن را با گوشت، مغزگردو و برگۀ زردآلو و خرمای قصب و شنبلیله می‌پزند.
- آبگوشتِ نعناع ـ جعفری و گوجه: که با گوشت و پیاز و لوبیا و نعناع و جعفری و گوجۀ سبز می‌پزند.
- آبگوشت به و سرکه‌شیره: شامل گوشت و پیاز و لوبیا و به و سرکه‌شیره یا سرکه‌قند است.
- آبگوشت سیب: که مشابه آبگوشتِ به و سرکه‌شیره است، اما به جای به در آن سیب می‌ریزند.
- آبگوشت مرغ: آن را با مرغی که شکم آن را خالی کرده، و با دل و جگر آن و برنج و لیموعمانی و آلو‌بخارا و پیاز و نخود و لپه و سیب‌زمینی پر کرده و دوخته‌اند، درست می‌کنند. این غذا را با خروس و غاز یا کبک و کبوتر و پرنده‌های دیگر هم تهیه می‌کنند. این آبگوشت بین مردم کازرون متداول است.
- نخودآب رقیق: مواد اصلی آن مرغ و گوشت پهلو یا پشت یا سینۀ گوسفند و نخود و پیاز و دارچین و مقداری اسفناج است.
- نخودآب غلیظ: که آن را با مرغ و چرب‌رودۀ آکنده با قیمه و‌گوشت و نخود پوست کنده و برنج و پیاز و اسفناج و زیره و دارچین و ادویه تهیه می‌کنند و وقتی آماده شد کمی مصطکی و گلاب در آن می‌ریزند.
- آبگوشتِ قیمه: این آبگوشت را با گوشت خُرد و سرخ شده و لپه می‌پزند و به آن آب لیمو می‌زنند و در تهران به آن قیمۀ آبدار می‌گویند. آبگوشتِ قیمه از غذاهای کرمانی‌ها محسوب می‌شود.
- آبگوشتِ لپه: آبگوشتِ ساده‌ای که در آن لپه می‌ریزند و به آن چاشنی لیمو عمانی می‌زنند.
منبع : ایرنا
سپاس. جدا پست دلچسب و جذابی بود