تخت سلیمان

آیا تا به حال می دانستید که سیاره زمین چاکراهای خاص خود را دارد؟ چاکرا، این اصطلاح شرقی، نقطه متمرکز بر بدن است که انرژی جسمی و معنوی (برگرفته از هندوئیسم) را کنترل می کند. یکی از اهداف گردشگری درک چنین انرژی از زمین است. چاکراهای زمین یا اماکن مقدس مکان هایی هستند که می توان این انرژی را تجربه و احساس کرد. تخت سلیمان یکی از این چنین مکان هایی در ایران است.

تخت سلیمان یک مکان میراث به جا مانده از دوران ساسانیان (226–650 میلادی) است. در تحقیقات به عمل آمده، درک انرژی توسط گردشگران که از تخت سلیمان بازدید کرده اند مورد بررسی قرار گرفته است. این نظرسنجی در تابستان سال 1387 با گروهی متشکل از 200 گردشگر  انجام شد. در راستای این تحقیق پرسشنامه ای به بازدیدکنندگان ارائه شد و 140 گردشگر در آن شرکت کردند. پس از تجزیه و تحلیل آماری، 111 شرکت کننده وجود انرژی در تخت سلیمان را حس کرده بودند. گردشگران و در واقع پرسش شوندگان حاضر درک خود از این انرژی با جزئیات توضیح دادند.

ساختار تخت سلیمان

تخت سلیمان مجموعه ای از بناهایی است که از کاخ، آتشکده با پری بولوس و استحکامات تشکیل شده و مربوط به اواخر دوره ساسانی است. این معبد در نزدیکی شهر تکاب، در آذربایجان غربی واقع شده است. در خرداد سال 1382، این معبد توسط یونسکو  همراه با بیست و چهار مکان دیگر، به عنوان میراث جهانی ثبت شدند.

این بنا در دره ای در منطقه ای زراعی در نزدیکی شهر تکاب واقع شده است. این معبد در دوره ایلخانان مغول به همراه معبد دیگر ساسانی که به ناهید اختصاص داده شده بود، تا حدی مورد بازسازی قرار گرفت. همچنین بقایای تأثیر معماری اسلامی در این معبد دیده می شود.

اولین توصیف دقیق از ویرانه های تخت سلیمان و زندان سلیمان در سال 1217 توسط هنری راولینسون نوشته شده است. تقربا 100 سال بعد و در سال 1316 نخستین عکس های هوایی از این مکان گرفته شد که به دنبال آن آرتور یو پاپ و گروه وی از طرف موسسه امریکایی هنر و باستان شناسی ایران بر روی آن تحقیقاتی به عمل آوزدند.