اردبیل شهری در شمال غربی ایران است. نام آن واژه ای اوستایی است که از دو کلمه آرتا (مقدس) و ویل (شهر) به معنی شهر مقدس ترکیب شده است. هم‌ اکنون نیز در میان تالشی زبانان ویلکیج (نمین) و آستارا، “آرداویل” یا “آرده ویل” نامیده می‌ شود، همان “شهر آردا” یا شهر آرتا معنا دارد. آرتا، در باور ایرانیان باستان، قانون نظم و آفرینش در زمان پیش از آیین زردشتی است. به روایت اوستا، زرتشت پیامبر ایرانی در کنار رود دائی یتا که امروزه ارس نامیده می شود به دنیا آمد و کتاب خود را در سبلان نوشت و برای ترویج دین خود، روی به شهر بازان پیروز آورد. اردبیل در دوره اشکانیان و در میان شهرهای آذربایجان جایگاه ویژه ای داشت و پایتخت آذربایجان بوده است.
اهمیت اردبیل در دوره حکومت صفویان بیش از پیش شد و گواه آن آثار به جامانده از این دوران در سراسر شهر است. اردبیل، به دلیل واقع شدن در دامنه کوه سبلان، یکی از مناطق سردسیر ایران است که در تمامی فصول سال تقریبا خنک و سرد است.
از مکان های تاریخی آن می توان به بقعه شیخ صفی الدین، بقعه شیخ جبرئیل و بازار تاریخی اردبیل نام برد. از آثار طبیعی اردبیل به حوضچه های آبگرم طبیعی در سرعین، دریاچه شورابیل، دریاچه نئور، منطقه گردشگری هیر، و بسیاری دیگر اشاره کرد. سوغاتی های این شهر، حلوای سیاه، عسل طبیعی و محصولات لبنی هستند.
غذاهای محلی مردم منطقه شامل پیچاق قیمه، آش دوغ، خشیل، هرا، ساج ایچی، سوغان سوئی، بوزباش، کله جوش، مرجی شورباسی، سوتدی پلو، ساری حلوا، انواع آبگوشت و انواع کباب ها، قیقناغ، شوربا، ساج ایچی(بوزارتما)، مرجی پته، قوزولی پلو، ترشی قورمه، ترشلی آش، امام آشی( ساری آش)، یاوان آش، گیلدیک آشی( نسترن وحشی)، چغرتما، قویماق، قیساوا و غیره می باشد.